Ruth ligt nu tevreden naast me in de wieg. Ze is thuis bij ons, op de plek waar ze hoort. We genieten er erg van.
Gisteren kwam het bericht dat ze naar huis mocht toch nog als een verrassing. Met ons allen zijn we Ruth gaan ophalen. Wat voelden we ons rijk toen we met ons vijven het ziekenhuis uitliepen en in de auto op weg naar huis zaten. Wat was het een heerlijk moment om haar ons huis binnen te dragen en met ons allen op de bank te zitten.
We merkten wel dat Ruth moe was geworden van de reis en wat meer moeite had met drinken en zichzelf op temperatuur houden. Vannacht hadden we steeds om de drie uur een wekker gezet en waren we best in de weer met luiers, temperaturen, wegen, borstvoeding en weer wegen, kolven, flesjes en kruiken. Gelukkig ging dat het vandaag overdag allemaal veel makkelijker.
Thomas en Marije vinden het erg leuk om erbij te zijn als we Ruth verzorgen. Ze willen zoveel mogelijk meehelpen en zijn erg enthousiast over alles wat ze doet. Wij en zij genieten er ook erg van dat we niet steeds meer naar het ziekenhuis toe hoeven.
Hieronder nog een foto-verslag van het ophalen.
Laatste foto in het ziekenhuisbedje. Ruth glimlacht alvast bij de gedachte aan het naar huis gaan. | |
Laatste controles door de kinderarts. | |
In de maxicosi onder toeziend oog van de verpleegkundigen. | |
Met z’n allen op de foto bij vertrek. | |
Voor het eerst in de auto. | |
Thomas en Marije dragen Ruth over de drempel. | |
Lieve Ruth Welkom Thuis | |
Samen thuis op de bank. | |
Moeder en dochter samen thuis op bed. | |
Ontspannen glimlachen. | |
Een door een verpleegkundige gemaakt schoentje van Ruths geboortekaartje hangt boven de wieg. |